การปรุงยาแก้ฝีแบบง่ายๆ — สารานุกรมแฮร์รี่ พอตเตอร์

การปรุงยาแก้ฝีแบบง่ายๆ

 

ปรากฏในหนังสือแฮร์รี่ พอตเตอร์กับศิลาอาถรรพ์ บทที่ 8 ว่าวิชาปรุงยาสอนโดยศาสตราจารย์สเนปมีการสอนปรุงยาแก้ฝีแบบง่ายๆให้กับนักเรียนฮอกวอตส์ชั้นปีที่ 1 แฮร์รี่ รอน และ เฮอร์ไมโอนี่เรียนการปรุงยาแก้ฝีแบบง่ายๆในคาบเรียนแรกของวิชาปรุงยาที่ฮอกวอตส์

 

☞ เครื่องปรุงยาแก้ฝีแบบง่ายๆเท่าที่ปรากฏ (แฮร์รี่ พอตเตอร์กับศิลาอาถรรพ์-8)
– ตำแยตากแห้ง (ชั่งตวงไปใช้)
– เขี้ยวงูบด (ชั่งตวงไปใช้)
– ทากมีเขา (เอาไปเคี่ยว)
– ขนเม่น

 

☞ อุปกรณ์ที่ใช้ปรุงยาเท่าที่ปรากฏ (แฮร์รี่ พอตเตอร์กับศิลาอาถรรพ์-8)
– ตาชั่ง
– หม้อปรุงยา

 

ไม่มีการเอ่ยถึงขนาด หรือ ชนิดของหม้อปรุงยาและอื่นๆในการปรุงยาแก้ฝีแบบง่ายๆในคาบเรียนปรุงยาของนักเรียนปี 1 กับสเนป แต่พบว่ามีระบุไว้ในหนังสือแฮร์รี่ พอตเตอร์กับศิลาอาถรรพ์ว่านักเรียนชั้นปี 1 ของฮอกวอตส์ต้องมี หม้อใหญ่ 1 ใบ (ดีบุกผสมตะกั่ว ขนาดมาตรฐานเบอร์ 2), ขวดแก้วหรือแก้วเจียระไน 1 ชุด และตาชั่งทองเหลือง 1 ชุด (แฮร์รี่ พอตเตอร์กับศิลาอาถรรพ์ บท5) อาจเป็นไปได้ว่าเครื่องมือเหล่านี้อาจเป็นสิ่งที่ใช้ในการปรุงยาแก้ฝีแบบง่ายๆของเด็กปี 1 ที่ฮอกวอตส์

 

☞ ขั้นตอนการปรุงยาแก้ฝีแบบง่ายๆ (แฮร์รี่ พอตเตอร์กับศิลาอาถรรพ์-8)
ลำดับที่ปรากฏในหนังสือ

1. ชั่งตำแยตากแห้งและเขี้ยวงูบด : ศาสตราจารย์สเนปมองดูนักเรียนชั่งตำแยตากแห้งและเขี้ยวงูบด
2. เคี่ยวทากมีเขา : สเนปได้ชมเชยวิธีการเคี่ยวทากมีเขาของเดรโก มัลฟอย
3. ใส่ขนเม่นหลังยกหม้อออกจากเตา
ข้อควรระวัง: หากใส่ขนเม่นไปก่อนยกหม้อลงจากเตาจะทำให้เกิดควันกรดสีเขียวและเสียงฟู่ดังลั่น หม้อจะหลอมละลายเป็นก้อนบิดๆ เบี้ยวๆ น้ำยาอาจไหลนองพื้นและไหม้รองเท้าเป็นรู เนวิลล์ ลองบัตท่อมโดนน้ำยาที่ปรุงผิดขั้นตอนราดทั่วตัวตอนที่หม้อพังและทำให้มีฝีหัวแดงๆผุดขึ้นมาทั่วแขนและขาของเขา (แฮร์รี่ พอตเตอร์กับศิลาอาถรรพ์-8)

 

ข้อมูล: แฮร์รี่ พอตเตอร์กับศิลาอาถรรพ์ ประพันธ์โดย เจเค โรว์ลิ่ง
รูปภาพประกอบ: อินเทอร์เน็ต
เรียบเรียงโดย: Renaissance เว็บไซต์ HP-Platform934.com

 

*หมายเหตุ* บทความนี้เรียบเรียงและเผยแพร่โดย Renaissance ที่เว็บไซต์ชานชาลาที่ 9 เศษ 3 ส่วน 4 เมื่อวันที่ 12 มิถุนายน 2554 เวลา 20.44 น., แก้ไขล่าสุดเมื่อ 15.02น. 14/6/54 เพื่อแก้คำผิด หากนำบทความนี้ไปใช้(ไม่ว่าเพื่อใช้เรียบเรียงหรือใช้ทั้งหมด) กรุณาให้เครดิต โดยระบุชื่อผู้แปล หรือผู้เขียนบทความ และระบุ URL ต้นฉบับของบทความ ให้ชัดเจนด้วยนะคะ